Hayat bize farklı farklı dersler veriyorken herkes kendi payına düşeni aldı.
Bu kişiye göre değişen hayat dersleri ilkokulda başladı aslında.
(Hayat bilgisi) Hatırlayanlar vardır mutlaka adını ama ne kaldı derseniz…!
Herkes yaşayarak öğrendi bu dersi.
Yaşlı bir Bilge’ye sormuşlar; hangi alanda kariyer yapabilirim yaşlı adam gülümseyerek ” iyi insan ol çünkü bu alanda çok fırsatlar ve çok az rekabet var”
İyi insan olmanın bir ölçüsü var mıdır?
Kim kime göre iyidir tartışılır…!
Bazen insanlar iyilik yaptığını zannederken de etrafına zarar verebiliyor.
Yani çok fazla iyi olmak ta iyi değil.
Her şeyin fazlası zarar.
Bir insanın 9 isteğini yerine getirin bir tanesine deyin bayın bakalım, 1 yanlış 9 doğruyu götürüyor mu ?
Ölçüyü tutturmak zor.
İyi olan her yerde iyidir. Ama insan önce kendine iyi olmalı, kendini sevmeli, sonra ailesine daha sonra da çevresine iyi olmalı. Gönlü güzel olan gittiği her yeri güzelleştirir. Yoksa insanlar için gözünü feda etsen zaten kördü derler.
Bir insana değer vermek, iyi davranmak onun kıymetini sağlığında bilmek de bir kültürdür. Bunun eğitimi ailede başlar.
İyi anne-baba olmak için önce iyi insan olmak gerekir.
İyi insan olmak için de önce kendini sevmeli. Kendini sevmeyen başkasını nasıl sevebilir ki?
İnsanlar birbirlerini sık görünce tanıdıklarını sanıyorlar. Tanımak; bazen hiç konuşmadan anlamaktır, aynı dili konuşmaktır, güçlü bir bağ kurmaktır. Bizim kendimizle olan bağımız güçlü olmalıdır. Oysa dikkatimiz sürekli dışarıda, diğer insanlarla meşgul, fikirlerle meşgul. Kendi kusurlarımızla ve iyiliklerim izle hiç alakamız yok, yani kendimize çok uzağız. Kendi varlığımızın farkında bile değiliz. Belki de iyi insan olma ihtiyacını bile duymuyoruz. Ama bir şeyleri doğru yapmak istiyorsak iyi insan olmak zorundayız. İyi insan aklından hiç kötülük geçirmeyen “saf insan” değildir, her şeyin farkında olup iyiliği tercih edendir.
Yani iyi olmakta bir tercih meselesi, insan olmanın özüdür aslında. Herkes okuyabilir her şeyi öğrenebilir, ama halk arasında denildiği gibi herkes adam olamaz…
